พระธรรม ตัวจริง

พระธรรม ตัวจริง

ตำรายา ไม่ใช่ตัวยาจริง จะเอาไปแก้โรคแก้ไขอะไรไม่ได้ตำราธรรมก็เช่นเดียวกัน

ธรรมะที่ครูบาอาจารย์เทศน์อบรมสั่งสอนหรือที่อ่านจากพระคัมภีร์นั้นเป็นพระธรรมสมมุติ

จึงขัดเกลากิเลสจอมพยศไม่ได้ ก็พระธรรมตัวจริงจะเรียนที่ไหน? พระธรรมตัวจริงอยู่กับ

ตัวเราอยู่แล้ว เป็นตัวสภาวะเอหิปัสสิโก  ( มาดูของจริงเรียนธรรมะต้องเรียนของจริง

ที่ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจเกิดขึ้นสดๆเดี๋ยวนี้มันสอนอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ให้รู้เห็นตลอด

เรามีตัวรู้ดูลงที่จิตเมื่อตาเห็นรูป ดูความรู้สึก หูได้ยินเสียงดูความรู้สึก มีสารพัดความรู้สึก

ในจิตให้ดู (สุข ทุกข์ รัก ชัง โลภะ อโลภะ,,) ให้ใจได้สัมผัสของจริง เหมือนกับโรคสัมผัสยา

มันแสดงตัว เกิดดับๆ ทั้งวันอยู่อย่างนั้นจะกี่ปีดูมันไปเถิด จิตแจ้งขึ้นมาก็ข้ามความเป็นปุถุชนได้

              ธรรมชาติ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจกระทบอารมณ์ดีหรือร้ายพระองค์ตรัสว่า"สิ่งทั้งปวง

เป็นของร้อน"ให้ปล่อยอย่าเอาจิตไปฝากไว้กับอารมณ์หกที่แปรปรวน ตัวรู้ที่ดูอยู่นั้นมันจะตาม

รักษาจิตของเราปัญญาที่ฉลาดในการรักษษจิต มันจะทิ้งขันธ์ที่ไร้สาระตรงนั้น  จิตก็วางกิเลส

เรื่อยๆ ถึงจุดหนึ่ง จิตรวมเป็นเอกจิตได้ปัญญาจะรู้แจ้งโดยแวบเดียวในขณะนั้นมีแต่เรื่องเกิดแล้ว

ดับ  อนุสัย (ความเคยชินแนบชิดติดอารมณ์) จะถูกถอดถอนไปตามลำดับเมือถอดถอนได้ทั้งหมด

ทุกข์ก็หมด

เรียกว่า  อนุสัย  เพราะนอนแนบสนิทอยู่กับรูปนั้น

ด้วยตัณหาและทิฏฐิเหล่านั้นนั่นแล