ฉันจึงมาหาความหงอย

 

วรรณอำร่วมสมัย สมพาสกรุงรัตนโกสินทร์ ปีที่ 200

 

"ปลายปี 2523 ผมกลับกรุงเทพฯครั้งแรกได้แวะไปเยี่ยมคารวะพี่สุชาติ สวัสดิ์ศรี บรรณาธิการ "โลกหนังสือ" ซึ่งผมให้ความเคารพรักเสมอด้วยพี่ด้วยเชื้อ

 

"พี่สุชาติ, หรือที่เพื่อนผมคนหนึ่งคือ 'ไอ้แดง' วีระศักดิ์ สุนทรศรี ขนานนามให้ว่าเป็น 'พี่อ้าย' แห่งพระจันทร์เสี้ยว แต่ผมแอบตั้งให้เป็น 'พี่อุ้ย' ในใจผม หากผมกะไอ้แดงไปหาแกพร้อมๆ กัน แล้วเรียกแกพร้อมๆ กัน ก็จะกลายเป็น 'พี่อุ้ยอ้าย' ผู้อาวุโสของน้องๆ

 

"แรกที่พบหน้า พี่สุชาติไต่ถามผมว่า ตั้งแต่หาย(หัว)ไปสี่ซ้าห้าปี นอกจากกลอนเล่มเดียวแล้ว ไม่ได้เขียนอะไรอีกหรือ

 

"ผมสั่นหน้า กราบเรียนว่า ไม่ได้เขียนเลยครับ เอาแต่เที่ยวเตร่กินเหล้าเมายาไปวันๆ

 

"พี่สุชาติยิ้มน้อย เขย่าเคราหน่อยๆ ทำตาหวานนิดๆ บอกว่า ลื้อน่าจะเขียนอะไรมั่งนะ ลื้อเขียนอะไรสนุกๆ ก็ได้นี่หว่า...

 

"ผมรับคำแนะนำของผู้อาวุโสไว้ในใจเงียบๆ ไม่ได้คิดอะไรมากนัก

 

"เหตุทีผมรับเอาไว้เงียบๆ เพราะผมรู้ว่าพี่สุชาติแกชอบ 'ความเงียบ' ...."

 

(บางส่วนจาก คำอำ)

 

สภาพ : ค่อนข้างดี ริมปกด้านเปิดมีรอยบิ่นแหว่งเล็กน้อย